Il senso dello Stato di Fabrizio

Fabricius Luscinus vir magnis rebus gestis fuit et dignus magna gloria. P. Cornelius Rufinus manu quidem strenuus et bellator bonus militarisque disciplinae peritus admodum fuit, sed furax homo et avaritia acri erat. Hunc Fabricius non probabat neque amico utebatur osusque fuit eum morum eiuis causa. Sed cum in temporibus rei diffìcillimis consules creandi essent et is Rufinus peteret consulatum competitoresque eius essent imbelles quidam et futtiles, summa ope adnixus est Fabricius ut Rufìno consulatus deferretur. Eam rem plerisque admirantibus, quod hominem avarum, cui erat inimicissimus, creari consulem vellet, «Malo» inquit «civis me compilet quam hostis vendat». Hunc Rufinum postea bis consulatu et dictcatura functum censor Fabricius senatu movit ob luxuriae notam, quod decem pondo libras argenti facti haberet.

Fabrizio Luscino era un uomo importante per le imprese e degno di grande gloria. P.C. Rufino fu certamente ardito in battaglia e un guerriero capace e molto esperto di disciplina militare, ma era un uomo rapace e di una terribile avidità. Fabrizio non apprezzava costui né era suo amico e lo odiò a causa dei suoi costumi. Ma poiché i consoli dovevano essere eletti in circostanze molto difficili per lo Stato e Rufino ambiva al consolato e i suoi rivali erano inoffensivi e frivoli, con ogni mezzo Fabrizio si adoperò affinché il consolato venisse assegnato a Rufino. Dato che i più si meravigliavano di questa cosa, cioè del fatto che volesse che fosse eletto console un uomo avido, al quale era molto ostile, disse: “Preferisco che un concittadino mi bastoni piuttosto che un nemico mi venda”. In seguito Fabrizio, in qualità di censore, rimosse questo Rufino, che aveva esercitato due volte il consolato e la dittatura, per essere stato bollato di sfarzo, perché possedeva 10 libbre d’argento lavorato.

Nova Lexis 2 pag 205 esercizio n 6



Nessun commento:

Posta un commento

Nota. Solo i membri di questo blog possono postare un commento.